To nie jest film dla wrażliwych dziewczynek ...

No i mamy piątek! Nie ma w tym niczego ani dziwnego ani oryginalnego. Od kiedy pamiętam piątki przytrafiają mi się średnio raz na siedem dni bez względu na porę roku i aktualne miejsce pobytu. No może czasem stan ducha i ciała powodował niespodziewane zgubienie dnia, ale już nazajutrz okazywało się, że piątek był na miejscu tylko ja byłam obecna jakoś tak nie całkiem.

Wracając jednak do sprawy. Mamy piątek a dopiero co było niedzielne popołudnie. Wigilia Walentynek, o czym wspominam, bo właśnie z powodu owego Święta Miłości wybraliśmy się z Małżem i zaprzyjaźnionymi sąsiadami do kina. To znaczy na film. ;)) Żadne tam walentynkowe filmowe landrynki, żadne "okarole", żadne "celulity". Jakoś mi szkoda pieniędzy na taką kinową konfekcję, zwłaszcza, że nawet nie zauważę kiedy owe cuda będą lecieć co tydzień na wszystkich kanałach abonamentowej i płatnej telewizji. Oczywiście mam świadomość, że moje poglądy ocierają się o niszowość, zważywszy wyniki sprzedaży biletów. Niech więc będzie, że ja się nie znam, ale nawet mi z tym dobrze, bo przynajmniej w kinie jest luźniej. No a co wybrałam?

Otóż zmusiłam towarzystwo do obejrzenia "Prawdziwego męstwa" braci Coen . Wcale nie dlatego, że główną rolę męską gra tam Jeff Bridges, którego biorę w ciemno od czasów "Fisher Kinga", albo i wcześniej. No może troszkę dlatego, bo mimo 60-tki na karku i charakteryzacji, która odebrała mu 90% urody i charme'u facet wygląda w tym filmie NIESAMOWICIE. Oczywiście to moje "niesamowicie" w żadnym wypadku nie oznacza śliczniutko, bo szeryf Cogburn jak i cała reszta mężczyzn w tym westernie (bez względu czy są to stróże prawa czy pospolite rzezimieszki) są delikatnie mówiąc ... odpychający. Ale jak może wyglądać gość, który nie trzeźwieje od lat, sypia w graciarni na tyłach sklepiku jakiegoś "chińczyka" o ile akurat nie goni gdzieś przez prerie za jakimś rabusiem. To film o brzydkich ludziach (świetna charakteryzacja) i niepięknych czasach, które malowniczo wyglądały jedynie w starych westernach. Pełen obrazów, na widok których nawet taka twardzielka, weteranka horrorów i thrillerów musiała odwrócić głowę , ale też chwil, gdy śmiałam się z dowcipu sytuacyjnego, który nie wymagał wspomagania chichotem z offu (tak to się chyba nazywa). Oczywiście jak to ja nie ostrzegę Was w którym momencie należy zasłonić oczy a przed którym przełknąć popcorn żeby się nie zakrztusić. Urzekła mnie surowa sceneria "Dzikiego Zachodu", chociaż film był kolorowy, ja wciąż mam wrażenie że malowany był jedynie sepią. Wiele Wam też o nim nie opowiem, bo musiałabym zdradzić fabułę a frajda jest wtedy, gdy się to wszystko odkrywa samemu i po kolei. Kto potrzebuje szczegółów niech zerknie sobie na fragmencik w Youtube albo wklika pierwszą lepszą fachową recenzję na filmwebach czy innych stopklatkach. Dla mnie to film jest o tym, że prawdziwe męstwo widać w drobiazgach i w małych decyzjach. I o tym, że nie trzeba mieć wielkich "cojones" żeby być prawdziwym facetem. Świetna jest rola dziewczynki ruszającej w pościg za zabójcą ojca. Jej sztukę biznesowych negocjacji powinni zobaczyć wszyscy adepci ekonomii :)) Według mnie zasłużona nominacja do Oscara i dla niej i dla filmu. Jeśli chodzi o klimat i nastrój, to umieściłabym "Prawdziwe męstwo" pomiędzy Coenowskim "To nie jest kraj dla starych ludzi"a "Tajemnicą Brokeback Mountain" Anga Lee. Komu podobały się tamte dwa nie powinien wyjść z kina zawiedziony.

Żeby tradycji dekorowania tekstu obrazkiem stało się zadość wrzuciłam fotkę, zrobioną przypadkiem podczas "przymierzania" wygranego w candy u Lambi okna. Oparłam ramę o ścianę... wyszło na moment słońce ... zrobiło się ślicznie. I bardzo na temat.

Miłego weekendu Wam życzę