Mama

Jest taki czas w życiu córki, że trzyma Mamę kurczowo za rękę. Jej mała łapka chowa się w bezpiecznym zagłębieniu  dużej dłoni. Idzie za Mamą krok w krok, czując się bezpiecznie tylko wtedy, gdy ma ją w zasięgu wzroku. Naśladuje jej gesty, powtarza słowa. Chce być taka jak Mama. Dlatego z koniuszkiem języka wystawionym zabawnie na zewnątrz, paćka po stole czerwoną emalią usiłując trafić pędzelkiem w swoje małe, obgryzione paznokcie. Potem maluje szminką usta... i sporą część twarzy przy okazji... i oczy, na niebiesko koniecznie. Wreszcie staje przed lustrem w wyciągniętych z szafy za dużych o kilkanaście numerów butach na szpilkach. I  uśmiecha się do swojego odbicia w lustrze, bo już wygląda jak Ona, jak Mama...

Jest taki czas w życiu córki, że śmieje się z rzewnych, ckliwych piosenek nuconych przez Mamę, bo sama słucha (zbyt głośno) zupełnie innej muzyki. Coraz częściej używa słowa nie. Robi wszystko, by pokazać, że jest inna, że ma własne zdanie, własny styl. Zamyka się w swoim pokoju, trzaśnięciem drzwi obwieszczając swoje niezadowolenie. Gotowa jest nawet odmrozić sobie uszy, aby tylko postawić na swoim. Słowa "ty nic nie rozumiesz" powtarza jak mantrę. Ma -naście lat ...

Jest taki czas w życiu córki, gdy wyjeżdża daleko od domu i zaczyna samodzielne życie. Rzucona na głęboką wodę poznaje czym jest naprawdę decydowanie o sobie. Uczy się na własnych błędach, dostaje lekcję za lekcją. Choć często rozciera posiniaczony od kopniaków tyłek, to przyjeżdżając od czasu do czasu do Mamy uśmiecha się, podnosi wysoko głowę i powtarza, że jest super... Przecież sama tego chciała...

Jest taki czas w życiu córki, że sama zostaje Matką. I wtedy otwierają się wszystkie klapki, spadają zasłony. Wtedy dopiero rozumie, że zakazy, które brała za ograniczenie wolności były wyrazem troski kogoś, kto wie o życiu więcej, kto zna zagrożenia i kto chciał nas przed nimi uchronić. Że nakazy, normy i zasady miały jakiś sens, że były fundamentem, na którym potem sama miała budować swoje życie. A dobry i trwały fundament powstaje skropiony potem i łzami. Teraz już to wie ...

I wie, że nikt nigdy nie będzie jej kochał tak mocno, tak bezwarunkowo i tak "na zawsze" jak Mama...