Machnęłam sobie boa ...

 Jak ja lubię to uczucie!!! Jak mi się od wczoraj buziol cieszy!!! Biegam po domu, podskakuję i w ręce klaszczę? Każdemu, kto w zasięg szczebiotliwych ochów i achów wpadnie, pokazuję to cudo i każę głośno podziwiać. Ja wiem, że dla wielu z Was to nic takiego, że Wy to jedną ręką i z zawiązanymi oczami. Ale dla mnie to debiut absolutny, dlatego pozwólcie mi się nieskromnie pochwalić i pozachwycać i poopowiadać jak to się stało, że machnęłam sobie boa.

A było to tak.

W piątkowy wieczór przechadzałam się niespiesznie po Waszych blogach (ach ten piątkowy wieczór w towarzystwie trójkowej Listy Przebojów), rozkoszowałam się pięknym słowem i obrazkami przecudnych wytworków ( głos Marka Niedźwieckiego był tego "spaceru" idealnym dopełnieniem ). Trafiłam między innymi do Lacrimy, której mistrzostwo w posługiwaniu się szydełkiem wszyscy dobrze znamy. Tym razem moją uwagę przykuły nie serwetki i nie firanki misterne, ale cudowne i oryginalne szaliczki. Zakochałam się od pierwszego wejrzenia w tym energetycznym multikolorowym boa. I pewnie skończyło by się na tęsknych westchnieniach i marudzeniu pod nosem na własne łapy niezgrabne i brak umiejętności, gdybym nie włączyła filmiku z YT, który Lacrima wrzuciła pod zdjęciami. Nawet mój marny angielski nie przeszkadzał, by zrozumieć co i jak, bo wszystko jest pokazane na palcach (i drutach). A jak już zrozumiałam to dalej poszło sprintem - w sobotę rano pognałam do Galerii K., tam niestety moja euforia i radość lekko oklapły, bo niestety włóczki w wymarzonym jesiennym miksie kolorów nie było. Pasmanteria w Galerii K to jedyny znany mi sklep z włóczkami, w którym wybór Pań Ekspedientek bywa większy niż wybór włóczek, ale czasem nie mam wyjścia i zamiast jechać do lepiej zaopatrzonego sklepu, choćby na Karmelickiej jadę do GK.  Oczywiście nie zamierzałam wychodzić z niczym i zmodyfikowawszy lekko wizję mojego pierwszego boa nabyłam motek fioletowo-brązowo-szarej fantazyjnej niemieckiej Frilly (w domu okazało się, że ona niemiecka ale made in China) . Od razu też wzięłam się do roboty. Okazało się, że to rzeczywiście łatwizna, że robótki przybywa dość szybko i że zgodnie z obietnicą utalentowanej Pani z YT i niemieckich producentów włóczki na jeden szalik wystarcza jeden motek. W niedzielę po południu głośnym tadam! obwieściłam domownikom mój powrót do rzeczywistości otulona w cieplutki szaliczek. Nie jest to oczywiście to samo, co u Lacrimy, bo Ona robiła swój szal (piękny!!!!!) z trochę innej włóczki. Widziałam w necie, że gatunków fantazyjnej włóczki, którą można w magiczny sposób zamieniać w szale jest cała masa i zamierzam jeszcze wypróbować kilka innych. No bo nie odpuszczę i muszę sobie zrobić taki w kolorach jesiennych liści. I może jeszcze jakiś pastelowy... Tymczasem napawam się moim włóczkowym sukcesem  i  bezwstydnie spieszę pokazać Wam mój boa-debiut. Lacrimo, jesteś jego matką chrzestną :)) dziękuję Ci za inspirację!

 

Boa prezentuje półgolec, którego wycyganiłam od mojej Mamy. Może urodą nie powala, ale ciało ma niezłe. Na razie straszy zadziorami plastikowych szwów i nijakim kolorkiem, ale mam już na niego pomysł i mam nadzieje szybko się tym zająć. 

Tymczasem jednak zmykam do łóżka, bo adrenalina adrenaliną, ale spać też czasem trzeba. Spokojnej nocy i kolorowych snów!