Mikołaj zawrócił ...

Trzej królowie przemierzają właśnie świat a ja zamierzam pochwalić się wizytą gościa podobnego im posturą, charyzmą i brodą. Ten gość, to święty Mikołąj, który zaskoczył mnie zupełnie, gdy wczoraj pojawił się w drzwiach mojego biura. Oczywiście nie pojawił się we własnej postaci. Niestety. Przyoblekł się na tę okoliczność w granatowy uniform listonosza i zamiast saniami zaprzęgniętymi w renifery, co miałoby wreszcie sens, bo śniegu mamy pod dostatkiem, przyjechał na rowerze. Bo nasza Pani listonoszka przez okrągłe dwanaście miesięcy, bez względu na pogodę w powietrzu i stan nawierzchni śmiga na dwóch kółkach. No więc wczoraj Pani Listonoszka, jak niemal codziennie przywiozła plik korespondencji, wyegzekwowała stosowne podpisy i potwierdzenia i umknęła a ja tę stertę potraktowałam z należną jej atencją, czyli ... odłożyłam na potem. Bo czegóż się mogłam spodziewać? Faktur, rachunków, pism urzędowych, standardowego zestawu firmowej "makulatury", tyleż niezbędnej co emocjonalnie obojętnej. Jakież było moje zaskoczenie, gdy zabrawszy się wreszcie za jej przeglądanie zobaczyłam kopertę ze znajomym, bynajmniej nie służbowo, nazwiskiem. Jak niecierpliwie otwierałam kopertę, to tylko moje współpracownice z pokoju wiedzą. I jak się ucieszyłam (hamując się jednakoż, bo przecież w pracy byłam) gdym zobaczyła co z tej koperty wypadło.

 Kilka postów temu przyznałam się do zachwytu tą piosenką. Napisałam kilka słów o jej autorze i wykonawcy, bo wiele miłych wspomnień mi się nasunęło. A wczoraj trzymałam w ręku płytę, mało tego, płyta miała autograf :)))))

 

Małgosiu! Już wiesz jak bardzo uszczęśliwiłaś mnie tą niespodzianką. Nie po raz pierwszy obdarowałaś mnie bez okazji, tylko dlatego, że jesteś wrażliwa, czujna i bezinteresownie hojna. Wiem, jak bardzo jesteś ostatnio zajęta, jak pochłania Cię życie zawodowe, jak mało masz czasu dla siebie, bloga i nas. A jednak znalazłaś ... i czas i chęci. Dziękuję. I bardzo ciepło pozdrawiam.

 

Z płyty tej radio udostępnia dość regularnie piosenkę tytułową, której (lubię myśleć, że również przy moim skromnym udziale) udało się zawędrować dość wysoko na trójkowej Liście Przebojów. Słyszałam też "Piasku ziarenka", mam nadzieję, że i pozostałe piosenki przynajmniej w Trójce częściej zagoszczą. Bo zasługują na to zwłaszcza dlatego, że są cudownie "po polsku" . Sami przeczytajcie - mój absolutny faworyt to "Serce na patyku"...

" właściwie nie potrzeba słów

cukrowe serce na patyku

dasz jej i

jak zje - wiadomo o co chodzi

jak nie - za rok spróbujesz znów

też nie obiecam ci wyników

przykro mi

jeszcze się taki nie urodził

co by połapał się czego ona chce

czy dla niej "nie" to "tak", skoro "tak" to "nie"

bo czasem patrzy jakby chciała cię

a czasem wszystko zje i tylko śmieje się

albo inaczej - nie zje i płacze

aż zdarzy się pewnego dnia

gdy już ją zmęczy ta zabawa

poczujesz że ją masz

chociaż nie powie ani słowa

może po prostu już tak ma

że musi trochę poudawać

żebyś przez cały czas

próbował, próbował

jakoś połapać się czego ona chce

czy dla niej "nie" to "tak", skoro "tak" to "nie"

bo czasem patrzy jakby chciała cię

a czasem wszystko zje i tylko śmieje się"


Kilka zdań i już jest opowieść. Ani jednej zbędnej linijki. Bez rozgadania a z sensem. Bez ozdóbek, udziwnień i "odwracaczy uwagi". Umiejętność, której niestety nie posiadam. Dlatego podziwiam tych, którzy potrafią. I słucham ich z upodobaniem. I zazdroszczę (pozytywnie) i uczę się.