Wiosenne porządki ...

Mamy wreszcie wiosnę! Po pierwszej euforii, zachwytach nad pięknym słońcem, bezwietrznym niebem i cudownie plusową temperaturą czas wrócić na ziemię i zabrać się za wiosenne porządki. Nie tylko na trawnikach i w ogródkach, które wyszły spod śniegu marniutkie i zszarzałe. Pograbimy, posiejemy, wyjdzie "zielone" będzie ślicznie i świeżo.

Niestety na oknach "zielone" nie wykiełkuje i trzeba je po prostu umyć. :(((( Mycie okien to jedna z czynności domowych, których chronicznie nie cierpię. Trauma z dzieciństwa. Drugie to rozmrażanie lodówki, nawet nie wiem dlaczego tak tego nie znoszę... na szczęście lodówki teraz rozmrażają się same, a okna można myć po jednym, żeby zminimalizować stres :) Okna odhaczone. Przy okazji jest pretekst do zmiany ich wystroju, kupna nowych firanek, czy zmiany dekoracji. To tygrysy lubią najbardziej.
Potem szafa. Po wyniesieniu zimowych ubrań i butów na strych okazuje się najczęściej, że oczywiście "nie mamy co na siebie włożyć". Dzieci wyrosły z butów, nam by się przydał nowy płaszcz, czy kurtka. Nie ma rady, ruszamy na zakupy. Niestety, okazało się, że nie my jedni wpadliśmy na chytry plan zrobienia wiosennych zakupów w centrum handlowym. W sobotę chyba cały Kraków ruszył na łowy. Jak zobaczyłam te tłumy przy kasach, to mój zeszłoroczny płaszcz wydał mi się całkiem ładny a noszone od kilku lat ulubione pantofle wzruszały miękkością i dopasowaniem do stopy. Trudno, tę Wielkanoc przywitam w starym anturażu, aż taka zdesperowana nie jestem. Oczywiście coś tam kupiliśmy, bo znowu aż taka twarda też nie jestem, żeby się zaciąć i wracać z trzygodzinnych zakupów z pustymi rękami.

Wiosna!!!

Tak trochę z rozpędu a trochę, żeby się za te nieszczęsne okna nie brać posprzątałam też w komputerze. Strasznie spowolniał ostatnio, ale co się dziwić, jak przechowuje biedaczek setki a może tysiące zdjęć, każde ogromnych rozmiarów. Ściągane z aparatu "jak leci", dobre, niedobre, prześwietlone i nieskadrowane leżą na dysku i go zajmują. Jak ciachnęłam jednym zręcznym ruchem i bez sentymentów prawie połowę zasobów, to niemalże usłyszałam takie uff! które wydobyło się z mojego laptopa. Od razu zaczął śmigać jak trabant po liftingu :). Przy okazji postanowiłam pochwalić się ostatnimi przednówkowymi decou-wytworkami, żeby móc z czystym sumieniem i prawdziwie wiosenną weną zabrać się za zmalowywanie kolejnych. To to po kolei...

Jajka. Myślałam, że tylko ja mam jakąś blokadę na robienie wielkanocnych ozdób. Ale przeczytałam na kilku blogach, że nie jestem osamotniona. To chyba jakiś rodzaj wrodzonej przekory, że jak wszyscy malowali bombki, to mi się chciało kwiatów, jak teraz wszędzie kury jajka i bazie, to ja znowu w prowansalskie obrazki poszłam. Popełniłam raptem pięć pisanek i to tylko dlatego, że już dawno obiecałam je na wielkanocny kiermasz w szkole mojej Oli. Co się przy tym naklęłam to moje. Bo oczywiście wybrałam sobie jajeczka drewniane, pięknie utoczone, tyle że bez żadnej dziurki na patyk, bez żadnego "trzymadełka". Malowałam po połowie, lakierowałam takoż. Nawet nie powiem ile razy nurkowałam pod kanapę w poszukiwaniu jaja, które świeżo pociągnięte lakierem wymykało mi się z rąk jak Gustlikowi na proszonej kolacji i toczyło się w najbardziej zakurzony kąt. Nigdy więcej pisanek, zdecydowanie wolę oglądać cudeńka na Waszych blogach.

Te dedykuję Jasnobłękitnej, bo jakoś mi się cały czas z Nią kojarzyły. :)

Zrobiłam też kilka wieszaków...

I dwa obrazki, takie troszkę prowansalskie w stylu.

To moja pierwsza próba z serwetka naklejaną "po całości". Nie obyło się bez bąbli, ale przy drugim było ich już znacznie mniej i chyba znalazłam na to patent.

Zakładka, którą już znacie doczekała się sióstr bliźniaczek


I na koniec taki drobiazg na powitanie wiosny, chociaż kwiatki już na nim letnie.


Wiosna!!!