Umysł absolutnie nie ścisły ...

Nie mam głowy do cyferek.

Oczywiście nie chodzi tu o dodawanie, odejmowanie i inne działania matematyczne, bo po solidnym przygotowaniu w klasie mat-fiz. i maturze zdanej z tego przedmiotu na pięć radzę sobie jakoś do dziś. Chodzi mi o to, że zupełnie nie jestem w stanie zapamiętać numerów telefonów, PIN-ów wszelakich, PESELI i innych kodów dostępu. Ileż to razy zapytana gdzieś znienacka o numer WŁASNEJ !!!! komórki zastygam i czas dłuższy tak trwam w bezruchu przeczesując pliki w głowie. Nierzadko na próżno. Numery telefoniczne, PESELE całej rodziny, NIP firmowy i tym podobne zapisałam sobie w komórce i w razie czego mam. Gorzej z bankowymi PIN-ami. Każdy rozsądnie myślący człowiek wie, że najlepiej go nigdzie nie zapisywać, a już absolutnie w pobliżu portfela. Fajnie! Mój Małż obdarzony umysłem ścisłym potrafi spamiętać niezliczone ilości numerów i haseł, rzucając o każdej porze dnia i nocy najdłuższe zestawy alfanumeryczne. Ja też tak chciałam. Dlatego, gdy dostałam (dawno temu) pierwszą własna kartę do bankomatu zastosowałam się do Jego sugestii - przeczytaj, zapamiętaj i zniszcz kartkę. Przeczytałam...zapamiętałam, cztery cyferki, co to dla mnie... kartkę podarłam na strzępy i wyrzuciłam i ... po pół godzinie nie miałam bladego pojęcia co na niej było. Małż też nie wiedział, bo oczywiście zapomniałam Mu powiedzieć. No i co? No i przez wiele miesięcy jak ta sierota ostatnia za każdym razem prosiłam męża o wyciąganie pieniędzy z bankomatu. Nie miałam odwagi pójść do banku i przyznać się, że zapomniałam PIN. Żeby się ze mnie śmiali!!!!! Przy okazji wymiany kart nowy numer PIN długo chowałam zapisany w bezpiecznym miejscu, tak na wszelki wypadek :)))

Dlaczego to piszę?

Bo ta moja nieszczęsna przypadłość uniemożliwia mi niestety przyswojenie tajników profesjonalnego (no prawie) fotografowania. Dobrych zdjęć nie da się zrobić "małpką" z wciśniętą opcją AUTOMAT. Żeby zrobić dobre zdjęcie trzeba pobawić się przesłoną, ustawić czas naświetlania. I tu pojawiają się te nieszczęsne cyferki, których nijak nie jestem w stanie spamiętać. Można mi powtarzać do bólu, taka przesłona - taki efekt, śmaka - inny... za chwilę już mi się to wszystko miesza i znowu robię zdjęcia na czuja. Nie przeskoczę tego, niestety, taka ułomność mózgu i już.

Na szczęście mój Synio nie ma tego problemu, co więcej, złapał bakcyla i już z całkiem fajnym skutkiem bawi się lustrzanką. Nie protestuje też, kiedy proszę Go o zrobienie zdjęć moim "wytworkom" na przykład. Zdjęcia do dzisiejszego posta, to właśnie dzieło Kuby.

A co ostatnio zmalowałam?

Udało mi się znaleźć wystarczając"męskie" serwetki, więc skończyłam wreszcie dawno obiecany, wizytownik dla Małża ...

... motyw bardzo mi się spodobał, więc wykorzystałam go jeszcze
do zrobienia bardzo kobiecej i subtelnej zakładki dla siebie ...

No i stworzył się niechcący taki mały komplecik.

Dobrze, że kupiłam więcej serwetek z tym motywem, bo już mam zamówienia na identyczne zakładki. :)))))