"Deszcz padał i padał...

... Baronowa Schlochen nie myśląc zgoła wiele...

– Dlaczego?
– Przecież już dawno ustaliliśmy, że był to jej permanentny stan.
– Ale dlaczego zgoła?
– Jak to dlaczego? Bo była zgoła, jak święty turecki, proszę księdza.
– A, to co innego, tak, turecki.
– No a więc zgoła nie myśląc wiele, zapragnęła zagrać w ruletkę... "

Czy ktoś jeszcze pamięta audycję "Nie tylko dla orłów" emitowaną w radiowej Trójce jakoś tak w końcówce lat 80-tych? Uwielbiałam te teksty! Zresztą sobotni wieczór wówczas to był dla mnie prawdziwy rytuał. Najpierw Lista Przebojów Trójki prowadzona oczywiście przez Marka Niedźwieckiego - program legenda i człowiek legenda, dobrze, że po krótkim epizodzie w komercyjnym radiu wraca na stare śmieci. Potem wspomniany cykl "Nie tylko dla orłów" a w nim, głosami Wojciecha Manna, Alicji Resich-Modlińskiej, Grzegorza Wasowskiego czy Moniki Olejnik mówiły do nas przezabawne postaci: żelazny karzeł Wasyl, doktor Wycior, czy wspomniana już baronowa Schlochen. Na koniec zaś, już przed północą "Teatrzyk zielone oko" a w tym cyklu świetnie zrobione słuchowiska ze wspaniałą obsadą i na podstawie świetnych tekstów, choćby Agathy Christie, Raymonda Chandlera czy E.A.Poe. Ileż to razy budziłam się rano z kratką odciśniętą na policzku przez skórkowe etui poręcznego mini-radyjka, którego słuchałam po kryjomu schowana pod kołdrą, choć mama goniła do spania. Na szczęście dla fanów i nostalgicznych "wracaczy do przeszłości" wiele z tych audycji można znaleźć w formacie mp3 w necie.

Tak mi się to wszystko przypomniało, kiedy wymyślałam tytuł do dzisiejszego posta. Bo mam zamiar pokazać Wam co ostatnio, w ramach przedświątecznego uciekania przed porządkami zmalowałam. A tak się złożyło, że to same "kwieciste" produkcje. A kwiaty rosną jak deszcz pada, a pada od wczoraj... deszcz pada, a baronowa Schlochen nie myśląc zgoła wiele... a nie, to już było :)

No to czas na obrazki. Na początek bransoletka. Moja pierwsza.



W przeciwieństwie do kolczyków, do których zraziłam się po pierwszej próbie malowania tła, dekorowanie bransoletek bardzo mi się spodobało. Do tego stopnia, że zamówiłam kolejną porcję "golasków". Tym razem sprawdzę dokładniej przekrój bransoletki, bo ta niestety jest zbyt mała na moją rękę i zbyt duża na rękę mojej Oli. Może spodoba się komuś o drobniejszych dłoniach :)))

Popełniłam też kolejną zakładkę. Ponieważ jesteśmy rodzinką czytającą, taki gadżecik zawsze znajdzie jakiegoś amatora. Tę zawłaszczyła sobie Ola.


Model podobny do poprzednich, bo przecież trzeba wykorzystać kółka nabyte hurtowo na fali euforii pod tytułem "będę robić kolczyki". Ciekawe, że oklejanie i malowanie tych kółeczek przy produkcji zakładek nie napawa mnie taką niechęcią jak przy robieniu kolczyków. Pojęcia bladego nie mam skąd ta różnica.

A ponieważ jestem dziewczynką oszczędną i wykorzystuję każdy skrawek zaczętej serwetki, to tym, co zostało po wycięciu dużych kwiatków okleiłam glinianą doniczkę.


Całkiem to fajnie i wesoło wygląda, chociaż do hodowania roślinek raczej się nie nadaje (nie pokrywałam donicy niczym wodoodpornym). Ale jako osłonka na doniczkę z ziołami albo pojemnik na kredki - czemu nie? No i niechcący powstał kolejny komplecik, który tymczasowo znalazł miejsce w pokoju Oli.