Zapraszam na pokoje ...

Czas sobie mija jak zwykle, czyli dość szybko. Wydawało mi się, że dopiero co napisałam post o Mundialu a tu już (jak mi skrupulatnie wytknął mój wierny fan i czytelnik) mija tydzień a ja nic... No rzeczywiście, NIC. Ale to chyba normalne, że są okresy, kiedy słowa kłębią się w głowie i aż proszą się, żeby je przelać na papier (e-papier) i wtedy powstaje post za postem. A są też chwile, kiedy w naszym wnętrzu panuje cisza, kiedy nastawiamy się na branie z zewnątrz. Chłoniemy, inspirujemy się, przeciągamy przez własną wrażliwość, przetwarzamy wszystkimi zmysłami i ... czekamy. Czekamy na moment, gdy będziemy gotowi a palce położone na klawiaturze same napiszą tekst.

Gdy wiosna zamienia się w lato na blogach królują tematy, z którymi z różnych powodów nie mogę się zmierzyć. Nie mam pięknego ogrodu, więc nie mogę pokazać Wam kwitnących roślin, nie robię przetworów, więc nie pochwalę się słoiczkami prężącymi w równych rządkach swoje pękate brzuszki. Nawet moje decou-wytworki, które sobie pomalutku, acz dość regularnie tworzę nie wydają mi się dzisiaj warte osobnego posta. Cóż więc?
Ano pomyślałam sobie, że może to dobra okazja, żeby otworzyć nieco szerzej drzwi do naszego domu i zaprosić Was na pokoje, znaczy... do kuchni. :)))
Bo kuchnia, to nawet dla kogoś tak marnie gotującego jak ja, najważniejsze miejsce w domu. To przy kuchennym stole dzieci odrabiają lekcje, chociaż mają swoje biurka w swoich pokojach. To do kuchni pędzi przyjaciółka, która przyszła na plotki przy kawie i ani myśli przenieść się z ową kawą "na salony". W żadnym, choćby najwygodniejszym fotelu nie czyta mi się tak dobrze jak na kuchennym krześle pod oknem. Bo kuchnia, to dom, a dom, to kuchnia.

Nasza kuchnia jest całkiem zwyczajna, już nie tak modna, bo trendy wnętrzarskie zmieniają się w zastraszającym tempie. Ale taka miała być, przede wszystkim drewniana, trochę rustykalna w klimacie, w spokojnych brązach i zieleni, starzejąca się powoli i z godnością. Miała być i jest otwarta na salon i przedpokój, bo bardzo nie lubię, gdy kuchenne zajęcia izolują mnie od domowników czy gości. Wymusza to na nas konieczność sprzątania "garów", żeby bałagan nie straszył, ale na szczęście z tym ani ja ani reszta domowników nie ma problemu. Oczywiście nie jest to absolutnie sterylne laboratorium, pełno tu bibelotów, kurzołapów i durnostojek. Rzeczy potrzebnych i używanych na co dzień nie chowam po szufladach i półkach, bo to kuchnia do mieszkania a nie wystawka w sklepie meblowym. Zdjęcia, które tu wklejam pochodzą z mojego konta na deccorii (tak dawno nie wchodziłam na swoje konto, że dziś musiałam skorzystać z przypominacza hasła, bo je po prostu zapomniałam), więc nie są tak całkiem aktualne. Ale baza jest wciąż ta sama. Zapraszam :)))

Chyba najczęściej zmienia się u nas wystrój okna. Firanki, zasłonki, lambrekiny czy zazdrostki przewieszam co chwila. Teraz nie ma już firanek, tylko krótka babcina zasłonka i piękny "łapacz snów" wykonany przez Mirelkę.

Słój z szafki pod sufitem powędrował już do łazienki, kolekcja ciemnych butelek na drugiej szafce, dziś już znacznie większa... uwielbiam butelki po winie w ciekawych kształtach.

A tutaj widok na otwartą przestrzeń parteru.