Ignorując jesień ...

Oczywiście mam świadomość bezskuteczności moich poczynań, bo czy Ją będę ignorować, czy nie będę to Ona i tak nadejdzie. Może nawet już nadeszła ... nie sprawdzałam w źródłach o której dokładnie godzinie, minucie i sekundzie oficjalnie da latu kuksańca i rozsiądzie się na włościach. Zresztą to moje ignorowanie też takie bardziej niechcący, bo pewnie gdybym mogła to i na grzyby bym wyskoczyła, a gdybym umiała to bym zamknęła to i owo w słoikach. Ale niestety grzyby oglądam jedynie na Waszych blogach (wyjątkowo chyba w tym roku "wysypały") a do przetwórstwa owocowo-warzywnego jakoś się wciąż nie mogę zmusić. W bliższej lub dalszej rodzinie mam prawdziwe mistrzynie a to ogóreczków kiszonych a to grzybków marynowanych, gdzież mi tam do nich, więc poddaję się bez walki :)))
Nie oparłam się jednak pokusie nabycia kilku wrzosów i ustawienia ich na kuchennym parapecie, ale póki co, tylko symbolicznie, po północnej stronie domu, bo pelargonie rosnące od południa chyba też ignorują wskazania kalendarza i ani myślą więdnąć czy przemarzać. Póki więc cieszą oczy swoją świeżą czerwienią i fuksją nie będę im niczego sugerować ;)).

Data datą, ale póki co mamy w Krakowie lato i nie mam nic przeciwko temu, żeby taka pogoda utrzymała się do wiosny :))) Niestety słyszałam, że nadchodząca zima ma być jeszcze mroźniejsza i bardziej dotkliwa od poprzedniej. Brrrr! Trzeba się porządnie ogacić. Dlatego postanowiłam, że tej jesieni odkurzę mocno zapomnianą (ostatni raz "działam" coś gdy mój nastolatek miał się urodzić) umiejętność i pobawię się drutami i szydełkiem. W przaśnych PRL-owskich czasach umiejętność posługiwania się tymi narzędziami dawała wspaniałe możliwości ubierania się kolorowo i oryginalnie. Ciekawe, że gdy w sklepach brakowało niemal wszystkiego włóczka, lepsza lub gorsza, zawsze była. W ostateczności pruło się stare swetry i przerabiało na getry, kominy czy większe formy. Potem przyszły "lepsze czasy" i rękodzieło poszło w kąt, bo zachłysnęliśmy się wszyscy dzianiną maszynową. Teraz na fali eko- wracamy ku zapomnianym umiejętnościom, przeciwstawiając się azjatyckiej masówce. Mam nadzieje, że nie zapomniałam jeszcze jak to się robi, chociaż pewnie na początku nie wychylę się poza bezpieczny układ "rządek prawych, rządek lewych" :)

Zanim jednak będę mogła pochwalić się efektami mojego "dziania" wrzucę kilka zdjęć prac w decou-. Jakiś czas temu Ivcia pokazała na swoim blogu zestaw obrazków "Paryskie kawiarenki". Zmobilizowała mnie tym samym do pracy, bo tę uroczą serwetkę miałam już od jakiegoś czasu, brakowało mi tylko deseczek. Szybko jednak wybrałam się do stolarza po nowy zapas i poczyniłam swoją wariację na temat Paryża. Wybrałam tylko dwa motywy i by nie popełnić plagiatu ;)) przykleiłam je na mocno przetartym kremowobiałym tle. Daleko mi do mistrzostwa Ivci, ale jestem zadowolona z końcowego efektu.

A teraz, życząc Wam słońca i pogody ducha biegnę zobaczyć tę jesień z bliska.
Miłego dnia!