Ale jestem ...

Aż się boję napisać, że wszystko wraca do normy, bo chociaż nie jestem przesądna to jednak nie chciałabym zapeszyć. No to tylko tak cichutko szepnę zainteresowanym i zaniepokojonym moim milczeniem (nie tylko na blogu), że moje życie wskoczyło już na normalne tory, "pociąg" zwolnił do standardowej dla mnie prędkości i znowu zamierzam poukładać sobie moją codzienność tak, by wystarczyło w niej czasu i na pracę i na dom i na przyjemności. A jeśli przyjemności to oczywiście decou-. Stara stolnica, która jest moim "warsztatem" wróciła z całym bałaganem puszek, słoiczków miseczek itp. na honorowe miejsce w salonie i pewnie zostanie tam przynajmniej do kolejnej "oficjalnej" wizyty. Bo ci mniej oficjalni goście i tak zwykle przesiadują w kuchni nie zwracając uwagi na biurowo-warsztatową stylizację za ścianą.
Rzuciłam się więc na decou jak zgłodniały rekonwalescent na pierwszy po szpitalnej diecie obiad. Od razu dwa spore przedmioty, ale na razie sza!, bo to niespodzianki. Pochwalę się nimi jak tylko dotrą na miejsce. W kolejce czekają następne lusterka i komódki, bo w przypływie euforii i "wolności" pojechałam do IKEI i skusiłam się na promocyjna ofertę - sklejkowa komódka z czterema szufladkami za niecałe 20 zł to prawdziwa okazja. Na razie nie mam na nie jakiegoś konkretnego pomysłu, lubię mieć takie "golaski" pod ręką i czekać na inspirację. Niektóre przedmioty czekają bardzo długo na swój czas, ale ja tak wolę, bez pośpiechu, bez presji terminów...pomału.

Przy okazji czyszczenia komputera z niepotrzebnych foto-śmieci odnalazłam kilka przedmiotów, których nie pokazywałam na blogu.
Zdjęcia poniżej można by podpisać jednym zdaniem - " z jednej serwetki, czyli szkocka oszczędność", bo do oklejenia tych wszystkich drobiazgów zużyłam tylko jedną serwetkę. Zazwyczaj nie wyrzucam nawet małych skrawków i ścinków, chowam je w osobnym pudle i każdą nową pracę zaczynam od grzebania w tych maleństwach. Szkocka, czy poznańska natura odzywa się we mnie najbardziej, gdy mam pojedyncze egzemplarze serwetek, no bo jak kupuję całą paczkę to i zamach przy wycinaniu mam jakby szerszy. :))) A tę serwetkę miałam tylko jedną. Powiem jeszcze, bo chyba nie zrobiłam tego wcześniej, że dostałam ją od wspaniałej dziewczyny. Marta, autorka bloga Deco-pasja zorganizowała u siebie candy, którego nie wygrałam, ale w ramach "podziękowania za podziękowanie" zostałam obdarowana całym pakietem rozmaitych serwetek i co ciekawe ani jednej nie miałam w swoich niemałych w końcu zbiorach. Dziękuję Ci jeszcze raz Martusiu za piękny gest.

A wracając do serwetki, to kiedy po raz pierwszy podeszłam do niej z nożyczkami za oknami była bardzo wczesna i bardzo szara wiosna. A mi się już tak bardzo chciało słońca i ciepła...
No więc na pierwszy ogień poszło serducho do zawieszenia gdziekolwiek, byle w zasięgu spragnionego kolorów wzroku.


Po wycięciu serduszek zostało jeszcze troszkę serwetki na zakładkę,


a potem okazało się, że wystarczy jeszcze na bransoletki (cieniutkie, ale za to dwie) i kolczyki do kompletu.



Gdybym się uparła, to jeszcze bym ze ścinków wymodziła wisiorek, ale się już nie upierałam :)))).


A potem zaświeciło słońce i mogłam zrobić tym cudnym kwiatom sesję zdjęciową w plenerze. I takiego słońca Wam życzę na nadchodzące dni, bo maj nas w tym roku jakoś nie rozpieszcza.