Handlarze czasem ...

Wspominałam już niejednokrotnie, że oprócz tego, że czytam książki, to jeszcze je... ich... (no wstyd, nie wiem czego użyć... chyba jednak "je"... poloniści ratujcie ignorantkę!) ... słucham.
Po kilku próbach odtwarzania w samochodzie ( nie polecam jeśli ktoś ma skłonności do "zatapiania" się w treści słuchanej książki) i w łóżku ( w tym przypadku nie zajęte przemykaniem po linijkach oczy zbyt szybko zamykają się i ...wiadomo ) znalazłam idealne miejsce i czas na audiobooki. Prasowanie! Ręce i oczy zajęte przywracaniem gładkości ciuchom a głowa całkowicie wolna i gotowa na zajęcie się czymś ciekawym. Można rozmyślać, owszem, ale można też "czytać". Najlepiej coś lekkiego, o akcji łatwej do zapamiętania, bo przecież średniej wielkości audiobook to kilka (-naście) godzin nagrania , więc w zależności od naszych potrzeb i żelazkowstrętu to kilka (-naście) odcinków. Dobrze, jeśli do następnego razu nie zapomnimy zawiłości narracji. Dlatego ja na seanse w prasowalni wybieram albo książki, które dobrze znam z lektury tradycyjnej, czasem filmu, albo książki lekkie, łatwe, przyjemne i ... wywołujące uśmiech. Przy takich tekstach ta dość żmudna i raczej nielubiana czynność staje się czymś dużo przyjemniejszym. Taka psychologiczna gierka z samą sobą...nie lubisz czegoś co i tak musisz robić, dodaj do tego jakieś przyjemne skojarzenie.

Jakiś czas temu, skuszona pozytywną opinią Tabu kupiłam sobie "Handlarzy czasem" Tomasza Jachimka. Debiut znanego zapewne niektórym satyryka okazał się całkiem zgrabną opowiastką o tym co by było gdyby dało się sprzedawać i kupować czas. Temat jakże ciekawy i bardzo aktualny, bo któż nie narzeka na zbyt krótką dobę? Nawet w naszej blogosferze większość koleżanek, wspomina w swoich postach o rozciągnięciu doby przynajmniej o kilka godzin, by móc spokojnie pogodzić role kobiety pracującej, matki, żony, kochanki i oczywiście twórczyni rzeczy pięknych przeróżnie.
T. Jachimek a raczej jego bohater, wuj Franciszek..... znaleźli na to sposób - maszynę do handlu czasem. Idealne narzędzie zarówno dla tych, którym czas się dłuży niesamowicie i którzy chętnie sprzedadzą kilka godzin bezrobotnego dnia, jak i dla tych wiecznie zagonionych, którzy za kilka złotych dołożą swojej dobie godzinkę lub dwie, by dopieścić umowę, dopiąć ważny projekt czy po prostu zrobić więcej niż kolega z sąsiedniego biurka. Po spędzeniu kilku chwil w magicznej skrzyni wuja Franciszka obie strony opuszczały ją zadowolone. Nie zdradzę żadnej tajemnicy, jeśli powiem, że taki handel czasem stał się przyczyną zamieszania nie tylko w kalendarzu (no bo gdy doba ma raz 12 a raz 53 godziny to trudno się połapać jaki jest tak naprawdę dzień), ale też niemałych "zamieszań" w wielu życiorysach. "Handlarze czasem" to lekka i zabawna opowieść a nie podręcznik fizyki. Raczej dla poszukiwaczy absurdu i nienachalnej ironii niż ortodoksyjnych wyznawców teorii naukowych. Kto choć raz widział (i słyszał ) Tomasza Jachimka w "Szkle kontaktowym" ten wie, że ma on niesamowitą umiejętność inteligentnego, satyrycznego a nie złośliwego komentowania rzeczywistości. Oczywiście mówienie, że książka ta zmieniła moje myślenie byłoby ogromną przesadą, ale po jej wysłuchaniu jakoś rzadziej proszę Niebo o dłuższą dobę :)))

Jedyną wątpliwość, jaka miałam przed zakupem tej książki była informacja, że czyta ją sam autor. Mam nadzieję, że nie urażę Go przyznając się do tego bądź co bądź publicznie. No bo Tomasz Jachimek nie jest znanym aktorem i jego dykcja jest taka jak nie przymierzając moja. Nie wyuczona latami ćwiczeń, tylko taka zwyczajna, ze zjadanymi końcówkami, nie takim jak trzeba r, czy sz. A gdy się książki słucha, to tembr głosu aktora, intonacja , dykcja, czyli to wszystko na co w normalnej rozmowie średnio zwracamy uwagę gra wielka rolę. Zdarzyło mi się raz jeden wyłączyć książkę tylko dlatego, że Pani czytała tekst w sposób tak nienaturalny, tak przesadzony, że zamiast skupiać się na fabule i "odlecieć w treść" cały czas słyszałam tylko tę drażniącą manierę w głosie.
Zaryzykowałam jednak i przyznam się Wam (i to nie jest żadne podlizywanie się) zostałam pozytywnie zaskoczona. Ta nieaktorska delikatnie mówiąc dykcja nie tylko przestała być słyszalna po pierwszym rozdziale, ale miałam wrażenie, że dodawała "smaczku" czytanej treści.
I nawet raz czy dwa ( i to nadal nie jest podlizywanie się) przemknęło mi przez myśl, że chyba nawet wolę taką interpretację niż profesjonalną i perfekcyjną (bo samego Zbigniewa Zapasiewicza) ze słuchanej wcześniej "Zielonej mili" Kinga.

Zbliża się pora urlopów, dla wielu z nas książka to podstawa wakacyjnego ekwipunku. Myślę sobie, że "Handlarze czasem" będą fajną rozrywką a nie literackim "nadbagażem".

A ponieważ nie lubię postów bez obrazków, to wrzucam zdjęcia może nie całkiem na temat, chociaż drogą dalekich skojarzeń można od skrzyni wuja Franciszka przejść do herbaciarki cioci Agnieszki :)))
Znowu "moje" kolory, znowu mój ulubiony papier ryżowy w pastelowe kwiaty. Prezent urodzinowy wysłany mojej kochanej Sistar. Podobno się spodobał :)))

Miłego wieczoru ... niech czas, ile by go nie było, nie przepływa nam przez palce.