środa, 27 lipca 2011

Nagrody, splendory, zwierzenia...

Zasady zabawy:
Podziękuj i podaj link blogera, który przyznał Ci tę nagrodę

O tym, że mam swojego blogowego "awarda" zdecydowały dwie wspaniałe kobiety: Mirelka i Emocja. Dwie dziewczyny, dwa blogi - cudowne i jakże różne... Jak ja kocham tę naszą blogową różnorodność! Mirelka wzruszyła mnie zaliczając mój blog do "kącików spokojności", Emocja dostrzegła moje "poukładane przemyślenia". Dziękuję Wam za to, że jesteście, że zaglądacie i przede wszystkim za to, że pojawiacie się w komentarzach. Bo przecież komentarze to to, co blogowe tygrysy cenią sobie najbardziej.

Skopiuj i wklej logo na swoim blogu


Nominuj 16 innych cudownych blogów
(nie można nominować blogera, który Ci przyznał nagrodę)

To nie jest łatwe. Banał, wiem. Czas jakiś temu właśnie z powodu tej kłopotliwej konieczności wyboru zrezygnowałam z odbierania i przyznawania wyróżnień. No bo wszystkie blogi, które mam na stałe "przypięte" na bocznym pasku, to właśnie te, które lubię, do których zaglądam, które komentuję częściej lub rzadziej. Niektóre już mają to wyróżnienie. Dlatego nie wybiorę szesnastu blogów, ale tylko trzy dziewczyny, które odwiedzałam, które lubiłam a które zamilkły z niewiadomego powodu. Może się odezwą, może będzie im miło, że ktoś pamięta. Oczywiście nie zmuszam do zwierzeń, nie wszyscy musimy czy chcemy otwierać się w sieci. Ale zapraszam...

Jasnobłękitną z bloga "... błękitno mi"

Filę z bloga " moja prowansja"

Olę z bloga "Radość tworzenia"

Napisz im komentarze, żeby wiedzieli, że dostali nagrodę.

Lecę, pędzę, nogi gubię :))) Lecę, bo chcę.

Napisz o sobie 7 rzeczy

Czy po dwudziestu miesiącach prowadzenia bloga, po niemal 150 wpisach i setkach zwierzeń w komentarzach do Waszych postów jest jeszcze coś, czego o sobie nie powiedziałam? Nie wiem. Możliwe więc, że wiecie już, że:

- Bardzo nie lubię zmian, lubię trwać w tym co już znam. Dużą traumą były dla mnie kolejne etapy edukacji, ponieważ kończyły coś, co było fajne lub mniej fajne, ale oswojone a rzucało mnie w niewiadomą. Nawet tak zwane "zmiany na lepsze" okupione są stresem i nieprzespanymi nocami i choć logika nakazuje poddawać się im od razu, to bez solidnego "kopa" nie ruszam. W większości przypadków owe zmiany okazują się trafione i oczywiście stukam się wtedy w głowę pytając siebie samą czemu tak się przed nimi broniłam, ale cóż... ten typ tak ma i nie ma mowy o wyciąganiu lekcji z poprzednich doświadczeń. Ofiarą tej mojej mułowatości jest najczęściej mój Mąż, któremu za lata cierpliwości i trwania przy mnie należy się pomnik przynajmniej tak wielki jak Kopiec Kościuszki.

- Bozia nie dała mi wytrwałości. Moje "opętania" różnymi pasjami i fascynacje to długa lista. Gdy mnie coś zachwyci poświęcam się temu z zapałem i oddaniem, niestety, gdy już temat jako-tako zgłębię i poznam, porzucam dla kolejnej fascynacji i dla kolejnego odkrycia. Może to się wydawać sprzeczne z tym, co napisałam w punkcie pierwszym, ale tamto dotyczy spraw zasadniczych, dużych. W kwestii pasji, hobby i innych "chorób zakaźnych" jestem typowym motylem (czasem ćmą, gdy brnę jak ślepa w rzeczy zupełnie bezsensowne).

- Silna wola... a co to takiego? Wiem, że istnieje i wiem nawet, kto zabrał moją porcję ;))) Nie mam i cierpię z tego powodu. O ile jestem w stanie wytrwać w najróżniejszych rygorach narzuconych mi przez innych, o tyle obietnice dane samej sobie łamię nagminnie. Wystarczy, że obiecam sobie - od dzisiaj nie jem słodyczy, to od razu obiekt zakazu staje się atrakcyjny jak nigdy przedtem. Ileż diet zaczętych i przerwanych z powodu pokusy nie do odparcia, ileż języków nie nauczonych... gitara, fotografowanie, wszystko padło z powodu braku silnej woli. Niestety gdy nie ma bata, nie ma wyników.

- Podzielność uwagi. Tę dostałam chyba jako rekompensatę za brak wyżej wymienionych cech. Rzeczywiście potrafię robić kilka rzeczy na raz. To też dotyczy raczej spraw mniejszej wagi, które nie wymagają ode mnie stuprocentowego skupienia. Oczywiście większość znanych mi kobiet posiada tę cechę i nawet nie zauważa niczego specjalnego w funkcjonowaniu w wersji stereo czy nawet kwadro. Ja jednak mieszkam pod jednym dachem z osobnikiem, który tej cechy nie ma, co więcej, kwestionuje na każdym kroku jej istnienie, więc ja, trochę z przekory się tym wszem i wobec chwalę.

- Wstyd się przyznać, ale mimo 40-tki z kawałkiem wciąż nie umiem "zrobić się na bóstwo". Nie jestem w stanie wykorzystać w praktyce tych wszystkich sztuczek, tricków i instrukcji, które mają zwiększyć co za małe, zmniejszyć za duże, uwydatnić, ukryć itp. Generalnie zawsze jest tak samo czyli nijak. Raz w życiu poszłam do wizażystki, żeby umalowała mnie na szkolne spotkanie po latach... Po 20 latach, więc wiecie, poważna sprawa nie można było pójść na żywioł. Efekt był niesamowity, nie byłam pomalowana, byłam po prostu młodsza. Super sprawa, ale niestety, nie do powtórzenia w warunkach domowych. To samo jeśli chodzi o włosy. Okrągła szczotka, prostownica i inne tego typu instrumenty są w moich rękach nieposłusznymi i nieprzydatnymi gratami. Ostatnio nawet moja fryzjerka mnie "zdyscyplinowała" za mój mocno zaniedbany "tył", pokazała co robić, żeby było przynajmniej trochę tak jak spod jej rąk i co? I nic oczywiście! Mimo, że zrobiłam wszystko według jej instrukcji "tyłowi" nadal bliżej jest do kopki starego siana niż do fryzury.

- Mam łatwość przyswajania sobie mało ważnych i nikomu niepotrzebnych informacji. Teksty piosenek dwa razy usłyszanych gdzieś w radiu, plotki o "gwiazdach" wyczytane z kolorowych pisemek u fryzjera, jakieś duperelki na różne tematy siedzą mi w głowie, układają się w całości i choć niczemu nie służą zajmują miejsce, które mogłyby zająć rzeczy tak istotne jak wzory matematyczne i chemiczne, paragrafy i ustawy, albo choćby numery PIN, NIP czy PESEL. Cyferki, numerki, adresy i przepisy przemykają przez mój mózg nie zatrzymując się w nim na dłużej. Z tego powodu na przykład przed każdą partyjką remika, pokera czy szachów trzeba mi przypomnieć reguły, bo nie pamiętam, nawet jeśli grałam tydzień wcześniej.

- Nie jestem specjalnie stadnym zwierzęciem. Tłum mnie przeraża i jeśli nie muszę, nie chodzę tam, gdzie muszę się gnieść, cisnąć i ocierać. Oczywiście zaciskam zęby, gdy chodzi o koncert ulubionego wykonawcy, ale i w tym przypadku wolę być dalej i widzieć gorzej niż walczyć o miejsce pod sceną. Nie lubię publicznych wystąpień, nawet jeśli całą "publiczność" stanowi grupa rodziców na wywiadówce. Lubię małe, kameralne spotkania ze znajomymi, na luzie, bez pompy. Lubię też pobyć czasem sama ze sobą.

No i to by było na tyle, by uczynić zadość regułom zabawy. Teraz pędzę powiadomić wybraną trójkę, że ich blogi uważam za "lovely" i że chętnie poznam ich sekrety.

Miłego dnia!

Żeby Wam troszkę umilić to szarobure popołudnie wrzucam coś w moich ulubionych klimatach.


17 komentarzy:

  1. Fajna z Ciebie babka, Miro :-)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Gratuluję nagrody:)
    Faktycznie trudno jest potem wybrać te 16, ja zagląda się do takiej ilości blogów i każdy jest na swój sposób inny, niepowtarzalny:)
    Pozdrawiam cieplutko Ciebie i deszczowy Kraków:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Mając trochę czasu powałęsałam się po blogach i z czytelni Klarki trafiłam do Ciebie;-)
    A po przeczytaniu dwóch ostatnich rzeczy o Tobie (o sobie mogłabym dokładnie te same dwie napisać) zostałam na dłużej, później wsiąkłam kompletnie;-)
    Jeżeli można, będę zaglądać tutaj częściej.
    No i oczywiście, gratuluję nagrody;-)
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  4. Miruś, każdy Twój wpis czytam od dechy do dechy z takim samym zainteresowaniem, z resztą na pewno o tym wiesz:) Jakoś dziwnie znajome wydają mi się punkty 1-5 oraz 7;) Tylko z pamięcią do duperelek jest u mnie gorzej - cóż, czymś się musimy różnić;)))
    Gratuluję wyróżnienia i pomysłu, by przekazać nagrodę dziewczynom, które trochę zamilkły ostatnio - oczywiście od razu do nich zajrzałam, warto było...
    Pozdrawiam z Krainy Deszczowców;)

    OdpowiedzUsuń
  5. A JA BYM SIE PODPISAŁA POD NIEKTÓRYMI PUNKTAMI...FAJIE SIE OPISAŁAŚ,,,,POZDRAWIAM

    OdpowiedzUsuń
  6. Gratuliji, krásné čtení.
    Miro, jak se vede?
    Přeji ti krásné dny.
    Iva

    OdpowiedzUsuń
  7. Dziękuję Mireczko że piszesz :)

    OdpowiedzUsuń
  8. No to się dowiedziałam :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Gratuluję wyróżnienia!
    Czytam "zwierzenia" i uśmiecham się lekko:). Chyba nie będzie to zaskoczenie, że różnimy się w zaledwie jednym punkcie:D W przedostatnim - pamiętam mnóstwo liczb, numerów i dat szczególnie. Pamiętam nawet daty urodzin koleżanek z podstawówki, których nie widziałam od ponad 30 lat! Po co? Ale nie pamiętam numerów telefonu, nawet męża i dzieci. Nie staram się nawet, bo wszystko jest wpisane w komórce, ale nie szarej:)) A muzyka przepiękna, to też moje klimaty:)

    OdpowiedzUsuń
  10. i ja sie ciesze,ze Ty sie cieszysz:)
    z wielkim zainteresowaniem sobie przeczytalam:)
    ...oj ten brak silnej woli :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Gratuluję wyróżnienia i pozdrawiam serdecznie z deszczowej okolicy na dzień przed upragnionym weekendem :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Mira, normalna babka z Ciebie..taki człowiek z krwi im kości z wielkim sercem :) i to jest najważniejsze.

    OdpowiedzUsuń
  13. No bratnia dusza, jak w mordę strzelił ;-)
    Piszesz, że jak motylek... ze swoim hobby. Ja tak samo mam! Aż trafiłam na decou i o dziwo wytrwałam już kilka lat! Starość czy jak?
    I silna wola- u mnie też brak ;-)
    I stadnym zwierzem też nie jestem. Lubię samotność.
    A pierwszy raz, licząc od własnego ślubu, poszłam do kosmetyczki na „mejkapa”. Przed uroczystością rodzinną. Córka ma osobista: mamo, wyglądasz jak wiedźma. I to by było tyle z upiększania ;-)))

    OdpowiedzUsuń
  14. Fajna babka z Ciebie:)))gratuluję wyróżnień!
    pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  15. Mireczko juz Ci pisalam, ze jestes wyjatkowa! Masz wyjatkowa OSOBOWOSC i powiem nawet charyzme, oraz swiadomosc roznicy pomiedzy tym czego "chce" a co "musze". Szkoda, ze mieszkasz daleko:-(((
    Usciski sle!

    OdpowiedzUsuń
  16. ..."Czy po dwudziestu miesiącach prowadzenia bloga, po niemal 150 wpisach i setkach zwierzeń w komentarzach do Waszych postów jest jeszcze coś, czego o sobie nie powiedziałam?..."
    - powiedziałaś :)) a ja za twoje słowa dziękuję :*
    Buziaki

    OdpowiedzUsuń
  17. :):):) Hihihihi, Miruś, ależ z Ciebie fajna KOBITKA jest :):)
    Buziol!

    OdpowiedzUsuń

Twój komentarz jest dla mnie wyróżnieniem...