Hodując w sobie Matkę Polkę...

Marudna jakaś dziś chodzę, zrzędzę, fuczę, ciskam się. Na szczęście sama jestem i nie naprzykrzam się tym moim nastrojem domownikom. Trochę kotu nawrzucałam, ale on tylko popatrzył tymi swoimi bursztynowymi ślepiami i poszedł gdzieś zalec w cieple. Nie wiem skąd ten mój nastrój, bo i spałam dobrze i dzień spokojny i na odcisk nikt mi nie nadepnął. Wszystko powinno być OK, a drażni byle pierdoła.

Żwirek zgrzytnął pod nogami, bo kot zamaszyście po sobie posprzątał i teraz ja mam sprzątanie. Niby było ustalone, że kocią kuwetą zajmuje się Ola, ale ... kończy się na tym, że sama dwa, trzy razy dziennie wyciągam odkurzacz, bo nienawidzę jak mi coś zgrzyta pod skarpetką. Przeszkadza MI to SOBIE sprzątam. No to skąd to wkurzenie?

A może to przez kosz na śmieci w łazience. Zawsze pełny. Niby mogę udawać, że tego nie widzę, schować głębiej. Ale jakoś nie mogę. Bo MI przeszkadza widok plastikowych butelek po mydle i rolek po papierze. No to SOBIE sprzątam. A skoro już wdrapałam się na piętro z workiem na te śmieci, to od razu opróżnię też te w pokojach dzieci. Wiem, że nie muszę... Mogę przecież ich nie zauważać... Mogę? No nie mogę... Bo wiem jak pachnie nie dojedzona w szkole kanapka zostawiona w takim koszu na kilka dni... Nos mam wrażliwy, więc na samą myśl o tym robi mi się słabo. No, ale o co chodzi, przecież to MI i mojemu nosowi przeszkadza...

A może winny jest palec? Po jaką cholerę przejechał po biurku Synia? Nie mógł się oprzeć na czymś innym. A tak zostawił smugę. Czystą smugę zostawił, więc nie ma o co robić rabanu. Tylko, że ta czysta smuga krzyczy na tle reszty jak wyrzut sumienia. A przecież nie MOJE biurko, nie MÓJ pokój. O co mi chodzi? Co jest złego w kurzu? Roztoczy nie widać przecież. Trzeba sporej wyobraźni by "zobaczyć" te zębiska wgryzające się w alergiczne płuca...

Lustro w łazience... Kto chciał takie wielkie i tak blisko umywalek? No ja chciałam. No to dlaczego mam pretensję, że jakiś Nieja (każdy kogo pytam wskazuje na tego tajemniczego osobnika) ozdabia mi to lustro rano i wieczorem kroplami wody malowniczo rozpryśniętymi na całej tafli. Niestety nie udało mi się przyłapać nigdy Nieja na gorącym uczynku. No więc skoro jemu nie udowodnię a reszta się zarzeka...

A może winne jest coś innego? Może to ten dar, który mi się trafił, a którego inni nie mają. To trzecie oko, którym widzę rzeczy niewidzialne dla przeciętnych "dwuocznych". Możliwe, że tylko tym trzecim okiem można zobaczyć, że papier w łazience się kończy i trzeba dołożyć, że w koszu pod zlewem jest już menisk mocno wypukły i kolejne dorzucone śmieci zjeżdżają prosto na podłogę, że kupka bieżących gazet na kuchennym stole jest już zbyt wysoka by nazywać ją bieżącą i trzeba ją wynieść do pudła w garażu, że pranie już jest suche i trzeba je zanieść do prasowania...

Tak, to wszystko widać tylko trzecim okiem, które tylko ja mam.

Patrzę na nasz dom i na moją codzienność pełną drobnych czynności, którymi jak cegiełkami buduję w sobie Matkę Polkę. Ja wiem, że nie muszę tego wszystkiego robić sama, że można rozdzielić obowiązki... ale nie łudźmy się, że to wystarczy. Zamiast Matki Polki pojawi się Matka Zrzęda, która będzie się kojarzyć tylko z pytaniami... czy już zrobiłeś? dlaczego nie wytarłaś? czyja dzisiaj kolej? I będzie wysłuchiwała, że za chwilę, że potem, że po filmie, że jeszcze jeden poziom... albo, że to drugie ma lepiej, prościej, mniej do zrobienia... Bo zmywanie naczyń jest lepsze od wycierania i na odwrót... To co lepsze? Matka Polka czy Matka Zrzęda? A może jeszcze jakiś inny model?

Uff! ... wyrzuciłam to z siebie. Jakoś od razu mi lepiej.


A ilustracja muzyczna dla naprawdę wytrwałych, bo to ponad sześć minut muzyki idealnej na takie szare, zimowe popołudnie. Ten głos koi ...