O strachu nie tylko w literaturze

Wczoraj po południu nad Krakowem rozszalała się burza. Jedna z większych, jakie przeżyłam. Zaczęło się klasycznie od gęstych, niemal granatowych chmur, które pchane wiatrem zbliżały się w szybkim tempie w nasza stronę. Podmuchy szarpały praniem, które w pośpiechu zdejmowałam ze sznurków, po ulicy fruwały gazetki reklamowe powsuwane w nasze furtki przed południem, liście lip, rosnących za moim płotem wpadały przez otwarte do tej pory, ale zamykane już w popłochu okna połaciowe. Zrobiło się szaro i ciemno. A po pół godzinie (oj zbierała się natura do ataku) lunęły z nieba strugi wody.
Patrzyłam przez okno na rosnące w szybkim tempie kałuże, na wodę przelewającą się przez rynnę i myślałam sobie "jak u Kinga...". Kto rzuca czasem okiem na prawy pasek mojego bloga, ten zauważył może, że w "trójce" czytanych lub przeczytanych właśnie książek zawsze jest przynajmniej jedna pozycja tego autora. Bo ja kocham Kinga miłością wierną od kiedy przeczytałam jego pierwszą książkę. To znaczy nie chronologicznie pierwszą, ale moją pierwszą. A był to "Sklepik z marzeniami", książka o nas, o tym jak nasze marzenia i pragnienia, nasza żądza posiadania niszczy nas i wszystko wokół. Bo chociaż Stephen King znany jest i przedstawiany jako mistrz horroru, to nie wilkołaki, żywe trupy i ociekające krwią wampiry straszą z kart jego powieści i opowiadać. Choć i one się zdarzają. Tak naprawdę w większości historii strach wywołują tak zwani "normalni ludzie" i to, co tkwi w ich umysłach. Dziwne, rzadkie zdolności, albo fantazje i rojenia, które opanowując człowieka zamieniają go w bestię. Nie będę Was zanudzać streszczeniami kolejnych książek, nie najlepiej mi też idzie recenzowanie ich. Sama nie raz zawiodłam się na "okładkowych recenzjach" kolejnych przebojów wydawniczych, które po przeczytaniu odstawiałam na półkę z adnotacja 'jednorazówka". Książki Kinga, ale też audiobooki, czy filmy nakręcone na ich podstawie to nie są jednorazówki. I chociaż w moim zachwycie potrafię przyczepić się do niektórych pozycji, które sprawiają wrażenie napisanych na szybko, jakby na zamówienie i przez to nie do końca "dopieszczonych", to jednak kilka książek mam w swojej bibliotece na stałe i wracam do nich co pewien czas. Ostatnio wpadło mi w ręce najnowsze wydanie opowiadań "Marzenia i koszmary", z którym zamierzam się zmierzyć w czasie naszego najbliższego wyjazdu na Węgry. Słowo "zmierzyć" pasuje tu idealnie, bo o ile fabuła (jak się domyślam) wciągnie mnie i moja wyobraźnię dość łatwo, o tyle format ( 4,5 cm grubości przy wymiarach 11 x 17 i do tego czcionka ok. 2 mm) nie sprzyja czytaniu, zwłaszcza do poduszki. Za co Wydawnictwu Albatros z przekąsem dziękuję ;))). Za to już prawdziwe "dziękuję" bez ironicznego uśmieszku należy się ode mnie marketowi "nie dla idiotów", który wpadł na świetny według mnie pomysł rozszerzenia swojej oferty o książki właśnie. Nie wiem, jak Wasi Panowie, ale moi obydwaj, mały i duży potrafią zniknąć w tym sklepie na długi czas kontemplując kolejne cuda techniki. Mnie to nudzi, dlatego zazwyczaj stosowaliśmy zasadę "panie na prawo, panowie na lewo", czyli panie do sklepów z ciuchami. Ale ileż można grzebać w ciuchach?! To znaczy, podobno można, ale ja i w tej dziedzinie taka jakoś mało kobieca jestem. Ale skoro MM sprzedaje też książki, to już niech sobie kontemplują chłopcy do woli, ja zaszywam się w "papierowej alejce".

Skoro o książkach było i czytaniu, to wrzucę kilka ostatnio zrobionych zakładek. Mała rzecz, a cieszy :)).

"Grupowe" przed nadaniem im ostatecznego szlifu. I kilka już w wersji ostatecznej.

A na koniec mam do Was małą prośbę. Iva, moja najwierniejsza zagraniczna czytelniczka poprosiła mnie, żebym zainstalowała na blogu translator. Nie robiłam tego do tej pory, bo to narzędzie bardzo ułomne i czasem, gdy czytam blogi skandynawskie "tłumaczone" na polski to ... no same wiecie jak wygląda taki tekst. :))) Ale skoro ma to ułatwić Ivie, a może i innym zrozumienie moich wpisów, to oczywiście chciałam spełnić prośbę. I tu zaczęły się schody. Próbowałam, kombinowałam, zaglądałam na blogi, które mają tę funkcję uruchomioną i ... kicha. No nie umiem i już! Dlatego proszę o prosty instruktaż tu w komentarzach albo na emalię. Bardzo będę wdzięczna.
Iko, dziękuję! Jesteś niezawodna!!!

A teraz zmykam do prasowania, bo czeka mnie kolejne pakowanie walizek. Jutro śmigamy ku ciepłym źródłom Egeru.

Miłego dnia!