Przedświąteczny koszyk różności ...

Powitam Was dzisiaj rewelacyjną i zaskakującą nowiną. Do Świąt Bożego Narodzenia zostało już tylko dwa tygodnie! Plus minus, ale coś koło tego. I gdybym była leniem ostatnim, to bym tu wkleiła post mój przedświąteczny sprzed roku, bo pomimo obietnic solennych, które sobie samej a Muzom ( czyli rodzinie i przyjaciołom-powiernikom) czyniłam wówczas jestem, jak rok temu o podobnej porze w głębokim ciemnym lesie jeśli chodzi o przygotowania. Pomijam już fakt, że nie mam prezentów. Nawet pomysłów na nie za bardzo nie mam, chociaż corocznie obiecuje sobie, że już ostatni raz przygotowuję je w ostatniej chwili. Pomijam, że elementy dekoracji domu leżą głęboko w czeluściach strychu a nowych jeszcze nie skończyłam. Czy skończę? Jest taka szansa, ale podobnie myślałam w listopadzie planując zrobienie dzieckom super oryginalnego kalendarza adwentowego. Fakt pozostawania owego gadżetu w sferze marzeń i pobożnych życzeń zmilczę.
O menu wigilijnym nawet nie myślę, pociesza mnie fakt, że co roku silni i zwarci w okolicach ostatniego tygodnia przed świętami zdążaliśmy nie tylko kupić, ale i przyrządzić. To damy radę i w tym. A że barszcz będzie na Knorze a nie ukiszony własnoręcznie... trudno, nikt nie jest doskonały. Najgorsze jest to, że do dzis nie wiemy gdzie spędzimy te święta. Z racji odległości od domów rodzinnych nie wchodzi w grę przemieszczanie się od wigilii do wigilii. Od dwudziestu lat mamy więc dylemat u nas, czy u mamy a jak u mamy to u której. Niestety żaden wybór nie jest dobry bo zawsze ktoś ma żal a my zamiast "natychać się" miłą rodziną atmosferą siedzimy przy wigilijnym stole w poczuciu winy, że wybraliśmy nie tak...
Zaglądam na Wasze blogi, na których praca wre i tak leciutko Wam zazdroszczę. Ale nic to! Najważniejsze to nie poddawać się szarym myślom, wierzyć, że wszystko się uda i robić swoje, choćby takie malutkie.
No bo żebym całkiem nic, to nie... coś tam sobie dłubię. Niestety nie wszystko mogę tu pokazać, bo część rzeczy musi pozostać niespodzianką, ale pochwalę się na przykład...

... kolorowymi pudełkami na świąteczne drobiazgi...

... zakładkami "w klimacie"...





... i całkiem nieświątecznymi...

Zrobiłam nawet decou-bombkę sztuk JEDEN i wystarczy. Tak jak pisanki przed Wielkanocą, tak bombki teraz jakoś mnie nie lubią. No to w takim razie ze wzajemnością :((( Ta jedna powędrowała na szkolny kiermasz do Oli, zdążyłam w porannym amoku zrobić jej szybkie trzy zdjęcia. Mam nadzieję, że chociaż jedno będzie na tyle udane, żeby je tu umieścić :)).

Tak jak pisałam, reszty świątecznych drobiazgów pokazać na razie nie mogę. Mogę się natomiast pochwalić wszem i wobec jak mnie Los ostatnio rozpieścił. Wczoraj dotarła do mnie paczuszka z cudeńkami od Kaprysi, która zorganizowała takie "wredne" candy, że każdego uczestnika uszczęśliwiła własnoręcznie ufilcowaną biżuterią. Mało tego, że każdy dostał prezent, to jeszcze można sobie było wybrać kolor. Ja poprosiłam o coś w brudnym różu, tak na przekór mojej dotychczasowej biżuteryjnej kolorystyce i mam!

Kolczyki kuleczki i piękny wielobarwny kwiat-broszka. Zdjęcie ukradłam ze strony Kaprysi, ale mam nadzieję, że mi wybaczy. Tak bardzo chciałam już Wam je pokazać. Obiecuję jednak, że jak tylko zrobię własne, to tu umieszczę. Przy okazji klikając TU możecie obejrzeć inne komplety. Kasiu! Bardzo, bardzo Ci dziękuję. Nie muszę chyba mówić, że kolczyki chyba nie będą tylko moje, bo Ola spogląda na nie łakomym wzrokiem :))))

To nie wszystko w temacie "głupi ma zawsze szczęście", bo wczoraj wieczorkiem, już niemal jednym tylko okiem dojrzałam, że i u Tabu mi się udało. "Sierotka" wyciągnęła karteczkę z moim imieniem i tym sposobem obejrzę sobie już niebawem "Przerwane objęcia Almodovara, film, z którego znam i uwielbiam muzykę skomponowaną przez Alberto Iglesiasa (zbieżność nazwisk przypadkowa, ale działanie dźwiękami na kobiety podobne) . Już się ciesze na intymny, wieczorny seansik. Dziękuję Małgosiu! A Was po raz kolejny zachęcam do zanurzenia się w spokojny i piękny świat Małgosi. Zaglądam tam zawsze, gdy chcę zobaczyć własne przemyślenia w mniej chaotycznej niż moja głowa mieści formie.

A teraz, zanim oddalę się od klawiatury i nucąc pod nosem "krok po kroczku, krok po kroczku, najpiękniejsze w całym roczku ..." udam się w poszukiwaniu natchnienia do pracy ma do Was Kochane małą prośbę. Otóż, kilka dni temu pokazałam komuś zakładkę z Marylin Monroe. Okazało się, że ten ktoś jest fanem owej ( gwiazdy, nie zakładki) i że by chciał taką tylko bez tego Nowego Jorku naokoło. Oczywiście sama "Marylka" wycięta z tła wygladałaby nijak, ale pomna istnienia różnych wersji serwetek z gwiazda obiecałam, że zrobię zakładkę z ładniejszą MM. No i cóż... dobre chęci nie wystarczą, przekopałam znane mi "serwetkownie" i znalazłam jeden, dosłownie jeden wzór, szczerze mówiąc taki sobie. Dlatego prośba do Was. Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie proszony jest o podanie namiarów na piękne oblicze marylin Monroe na serwetce. Wdzięczna będę za link do sklepu, odkupię serwetki od kogoś kto ma, na zbyciu lub wymienię na inne.

A już zupełnie na koniec dziękuję Wam wszystkim za taki odzew na moje candy. Trzycyfrowa liczba lekko mnie paraliżuje, bo jak wiecie moje dzierganie to niemal debiut, zważywszy na lata przerwy. Ale cieszy mnie, że dzięki temu odzywają się osoby, które nigdy do mnie nie zaglądały. Dziękuję, że zostajecie na dłużej, dziękuję za komentarze i listy. Jeszcze przez cztery dni czekam na Wasze zgłoszenia.

Pozdrawiam Was cieplutko.