Chyba byłam grzeczna...

Chyba byłam grzeczna w tym roku, bo Mikołaj już w listopadzie postanowił mnie zasypać prezentami. Mam cichą nadzieję, że to nie koniec i że 6 grudnia też coś mi tam jeszcze przez komin pod poduszkę wpadnie ;))) Na razie jednak nie przez komin i nie na saniach zaprzężonych w renifery, ale całkiem zwyczajnym pojazdem mechanicznym przyjeżdża do mnie Ulubiony Pan Listonosz i przywozi mi rozmaite paczuszki.

Pierwsza była od Ani, cudownej, ciepłej Dziewczyny, wspaniałej Mamy i utalentowanej Artystki. Miałam niesamowite szczęście, że jej synek Antoś właśnie mnie wylosował w urodzinowo-rocznicowym candy Wymarzonego domu Ani. Na rysunki Ani, bardzo delikatne i subtelne jak Ona sama miałam wielką chrapkę i choć do kolejki stanęła niemal setka chętnych padło na mnie. Antosiu, ciocia Mira bardzo Ci dziękuje i posyła buziaka w słodki nosek. Oczywiście oprócz obrazków Ania sprezentowała mi śliczny zestaw drewniano-dekupażowy (ptaszek i ramka a w niej kolejny rysunek autorstwa Ani) a także przepięknie zapakowane ciasteczka i czekoladę. Czekolada (kawowa) tak niesamowicie pachniała, że przez kilka dni broniłam jej przed zakusami moich domowych czekoladożerców, żeby napawać się tym aromatem. Teraz oczywiście pozostało po niej jedynie wspomnienie i skrupulatnie schowany na wszelki wypadek papierek. Ptaszek i ramka też już mają swoje miejsce w salonie. Nie mam jeszcze sprecyzowanej wizji gdzie i jak wyeksponować obrazki, więc póki co czekają na olśnienie (moje oczywiście).

A teraz czas dla fotoreporterów :))))

Tego zdjęcia by nie było, gdyby nie moja Ola, która widząc jak trzęsącymi się z wrażenia rękami zaczynam dobierać się do paczki krzyknęła "Poczekaj!", popędziła po aparat i kazała obfocić także to śliczne "zewnętrze" (chomik ukryty we mnie kazał mi oczywiście zachować ten rysunek na bliżej nieokreślone "przyda się")


A tu już cała zawartość w malowniczym nieładzie. Na pierwszym planie lawendowa zawieszka, o której zapomniałam wspomnieć wyżej. Zdobi teraz jedną z moich niezliczonych zielonych butelek po winie...

Wafelki i czekolada... wciąż czuję ten zapach.

Ptaszek w świetle lampy błyskowej dumnie pręży pierś.

No i obrazki... śliczne. Pudrowe kolory, teksty proste a jednak ważne... miniaturowe cudeńka .



Anulko, jeszcze raz bardzo, bardzo Ci dziękuję, chociaż wiem że tego nawet nie przeczytasz, bo mój blog z niewiadomych powodów jest dla Ciebie niedostępny :((((

A w kolejnym poście, kolejne prezenty i kolejne "hendmejdowe" cudowności.
Dziś już padam na twarz. To był ciężki tydzień a dzisiejszy dzień był na tym torciku wielką, cierpką wiśnią. Idę spać. Dobrej nocy i niech już nastanie weekend.